Sizlere birçoğumuzun yaptığı anlık fakat ilerisini yüksek ölçüde etkileyen hatta bazı şeyleri körelten bir konudan bahsetmek istiyorum.
Teknoloji daha bu kadar gelişip hayatımıza girmemişken, çocukların %90’ı daha mutluydu. Yanılıyor muyum? Teknoloji hayatımıza yapay renkler katarken içimizdeki gerçek ışığı, gerçek sanatkarı belki de gerçek starı alıp götürdü. Geriye aptal kutuya bakan bir avuç aptal insanlar kaldı.
Üzülüyoruz bunları düşününce, yalnızca 30 saniye. Sonrasında ya telefonumuz çalıyor, ya mail geliyor, ya biri fotoğrafımızı beğenmiş oluyor ve yalanlar üzerine kurulu sahte dünyamıza geri dönüyoruz. Kimse sosyal medyada gerçek kişiliğini yansıtmıyor ayrıca.
Bir ara psikologların televizyonlardaki diziler ile anlaşmalı olarak insanlar üzerinde yaratacakları etkiler için çalışmalar yapıldığını duymuştum, doğruluk payını bilmesem de kulağa korkutucu geliyor farkında mısınız? Öyle ki reyting rekorları kıran diziler içeriğine bakılmaksızın 7den 70e herkesin izlediği iki saatlik senaryolardan ibaret. Yine öyle ki kendini Superman sanıp çatıdan atlayan çocuğu suçlamakta yanlış bence.
Ebeveynlerin bu konuda daha dikkatli olmaları gerekirken 8-9 aylık bebeğe sırf ağlıyor diye tabletten, telefondan, televizyondan çizgi filmler, reklamlar izletenleri var. Çocuğun ileride sürekli televizyon izliyor olması, bilgisayardan telefondan başını kaldırmıyor oluşu normal değil mi sizce de? Diyorum ya; teknolojiden önce sokakta seksek oynayan kız çocukları vardı, top oynayan oğlanlar, saklambaç oynayan çocuklar vardı. Şimdi insanlar da sokağa çocuğunu bırakmaya korkuyor orası da ayrı bir konu fakat bu ellerine tablet telefon vermelerini gerektirmiyor.
Yeterli ilgi ve alakayla çocuğunuzu çizgi filmlerden psikolojisini zedeleyecek her türlü dizi, reklam, film gibi etkenlerden korumak siz ebeveynlerin elinde. Çocuklarımıza güzel hatta harika anılar bırakmak bizlerin elinde. Geriye dönüp bakıldığında çocukluk fotoğraflarında beraber etkinlikler yaparken, oyun oynarken olmasını istemez misiniz? Bir sorun kendinize. İyi bir eğitim almak okula gitmekle değil ailede başlar bence.
Evlatlarımıza yemyeşil, tertemiz, harika anılar bırakmanız dileklerimle…