Her gün televizyonu açtığımızda %90 çocuk istismarı, cinayet, çocuk gelin vs. haberleriyle karşı karşıya kalıyoruz. Peki ne kadar duyarlıyız? Haberi gördüğümüz an çoğunluğumuz ya kinini kusuyor ya iki dakika üzülüyor ya sosyal medyada fotoğraflar paylaşılıyor ‘’kahrolsun, idam edilsin, meydan dayağı atılsın…’’ adı altında… Soruyorum sizlere vicdan rahatlatmak için mi yoksa insanların sizi duyarlı bir birey görmeleri için mi bu paylaşımlarınız?
Uyan Türkiye! Son 10 yılda çocuk istismarı vakaları %700 arttı! Türkiye’nin çocuk gelinleri diye bir kalıp vardır ki ne utanç verici! 2011 yılında 42 bin 700 olan çocuk gelin sayısı 2015 yılında 31 bin 337’ye düştü! Yine de oldukça büyük bir sayı olduğunu görüyoruz ne yazık ki.
Neyin arkasına sığınabiliriz? İlla başımıza mı gelmesi gerekiyor? İlla Özgecan’lar mı vereceğiz toprağa? Cinsel istismar gören çocuğun psikolojisini hangi kitap anlatabilir? Babasının tecavüzüne uğrayan minik bedenin hakkını kim ödeyebilir? Peki siz hiç ‘su istiyorum’ diyen bir köpek duydunuz mu? Sokakta görüp ‘nur yüzlü’ sıfatını taktığımız dedenin bir köpeğe tecavüz etmesini hangi hak hukuk kitabında bulabiliriz? Annesinin biriciği, babasının prensesi, gözbebekleri olan; gözü gibi baktıkları minik meleklerine pis bir el değiyor… Hangi kelimeler açıklayabilir içlerindeki yangını?
İnanın hayvanların insanlardan daha merhametli olduğu bu devirde; olabilirliği yüksek olan bu kan donduran vakaları sosyal medyada ‘acınızı paylaşıyoruz’ demekle önüne geçemeyiz. Ana-baba rızası var diyerek 13-14 yaşlarındaki çocukların zorla evlendirilmelerine göz yumamayız.
Uyan Türkiye bugün başka biri yarın senin evladın olabilir!
Son olarak; Peygamberimizin hizmetçisi Hz. Zeyd’in oğlu Üsame anlatıyor: Resulullah bir dizine beni, bir dizine de torunu Hasan’ı oturtur; sonra ikimizi birden bağrına basar ve ‘Ya Rabbi, bunlara rahmet et. Çünkü ben bunlara karşı merhametliyim’ diye dua ederdi.
