HALEP'TE ÇOCUK OLMAK...

Halepte Çocuk Olmak….

Sen bombaların altındasın, evin yıkılmış, açsın, yarına uyanacak mısın ?… yoksa hep çocuk mu kalacaksın ? sabah anneni babanı kardeşlerini bulabilecek misin ?
(tabi bir annen ve baban kaldıysa), savunmasız korku dolu gözlerle viran olmuş şehrinde sığındığın bir Allah’ın var…

Sen çocuksun; Sevgiye, şevkate, merhamete doğmalıydın, gülmeliydin, koşmalıydın, canın ne isterse pişmeliydi, genç olabilmeliydin, yaşlı olabilmeliydin…
ama sen… SAVAŞA DOĞDUN !!!

Ah be çocuk yaktın beni…

Aslında sen değil…bu insan denen mahlukat…güçlünün güçsüz üzerinde ki hak iddiası…savaş denen, ki aslında buna savaş da denmez... (onun bile nedeni, amacı, kuralları vardır, suçsuz günahsız sivil halkın yaşam hakkına dokunulmamalıdır)… bu tam bir katliam…bu akıl almaz insafsızlık… vicdansızlık…
en çokta buna seyirci kalmak…

Sen sahillere vurmuş deniz yıldızım;

Kolların kopmuş,
- “Gerçek kol istiyorum…Yarın büyüdüğümde bana kardeşlerim mi bakacak ? Onlara yük olmak istemiyorum” diyorsun.

- Yaralanmış ameliyat oluyorsun, anestezi yok, acı duymamak için Kuran’dan ayetler okuyorsun. 

Soruyorlar annen nerede?
- “Cennette” 
Baban nerede ?
- “Cennette”
Ya kardeşlerin
- "Onlarda cennette" diyorsun. 

- Eviniz bombalanmış, bacağın yaralı... doktora “pijamamı kesme, o daha yeni” diyorsun. 

Merak etme çocuk; ŞÜKÜRLER OLSUN Kİ
Hesap günü gelecek ; CENNET ÇOCUKLARI olarak, CENNETTE koşup oynarken SİZ.... BİZ TÜM İNSANLIK OLARAK YANACAĞIZ !!!