Bir yönde geçen akımlara karşı çok büyük direnç gösteren, ters yönde geçen akımlara karşıysa önemsiz bir direnç gösteren devre elemanına diyot denir. Dolayısıyla bir diyotun çalışması, arasından geçen akımın sadece bir yönde geçmesine müsade eden otomatik bir anahtarınkine benzer.
1904'te Fleming, içinde boşluk yapılmış ve uçlarına plaka ve katot adları verilen iki elektrot yerleştirilmiş bir elektrik ampülüne benzer. Katoto içerisinden yardımcı bir devreden alınan bir akım geçirilerek akkor halde tutulan bir fitilden oluşur. Bu fitil, termoiyonik etki ile elektronlar plakaya doğru giderler; aksi halde plaka tarafından itilirler.
Görülüyor ki diyotun plakasına katoda göre pozitif bir gerilim uygulanırsa, fitil tarafından salınan elektronlar plakaya gidebilirler. Böylece diyot arasından bir akım geçer ve bu akım devre boyunca yoluna devam edebilir. Eğer plaka, katoda göre negatif bir potansiyele götürülürse elektronlar itilirler ve akım geçemez. Bu halde diyot, açık bir anahtar gibi çalışır.